เมื่อแดงมันวุ่นวาย ก็หลบไปสบายๆอยู่สีชัง

เมื่อวานที่สำนักจัดไปทัศนศึกษาท่าเทียบเรือเกาะสีชัง(มีสำนักงานอยู่)

ผอ.ออกตังให้หมดเลย แต่ ผอ.ไม่ไปด้วย

เมื่อไปฟรีเยี่ยงนี้ มีหรือจารุภัทรจะไม่ไป 

อยากพักบ้าง เพราะรู้สึกช่วงนี้งานเยอะเกินกำลังไปซักนิด(ไม่มีบักตู่อยู่ช่วยเหมือนปกติ) 

ขอพักซักหน่อยเหอะน่า

ว่าแล้วก็หิ้วกระเป๋า ไปกะเขาด้วยหน้าด้านๆโดยไม่ยอมลงชื่อ

ที่ไม่ลงชื่อเพราะจริงๆว่าจะไปห้องสมุดไปทำรายงาน แต่ขอบพระคุณแดงเดือดดาล

ทำให้ห้องสมุดจุฬาปิด -*- ขอบคุณมากมาย (แล้วรายงานกูจะทำยังไงล่ะวะ……)

เช้าวันเสาร์ เจ็ดโมง คือเวลารวมพล

โดยให้ทุกคนใส่สีชมพู(ใครคิดวะเนี่ยะ……)

ทำให้มีบางคนมาช้า เพราะนัดเจอกันแล้วนั่งแท๊กซี่มา

เสื้อสีชมพูเป็นกลุ่ม ในวันที่ชมพูชุมนุม โบกแท๊กซี่แล้วมันจะจอดรับไม๊ล่ะ

กว่าจะมากันได้ก็ทุลักทุเล แล้วก็เลท

ช่างเหอะ แม้จะเลทบ้างแต่ก็มากันครบอย่างปลอดภัย – -"

พอรถออก ก็มีการเล่นเกมไรไม่รุ เพื่อสานสัมพันธ์ตามประสาข้าราชการ

ซักพักพอหมดเกมก็เริ่มถ่ายรูปกัน

 

อีกส่วนหนึ่งก็ตั้งวง บ้างก็ร้องเกะกันไปหนุกหนาน

ส่วนข้าพเจ้าถ่ายรูปสาวๆแล้วก็ไปนอนเอาแรงตามประสาวันพักผ่อน

รถเมล์ขับช้ามากมาย ไม่แวะไหนเลยตรงดิ่งไปที่ เกาะลอย ศรีราชา

 

ขึ้นเขาไหว้พระ ถ่ายรูป ซักพักก็ลงไปที่ท่าเรือ 

เตรียมขึ้นเรือที่ทางด่านท่าเรือเกาะสีชังเหมาไว้ให้

  

เห็นเกาะอยู่ไม่ไกล แต่เอาเข้าจริงๆ เรือก็วิ่งนานเหมือนกันแฮะ 

จารุภัทรก็นั่งอาบแดดรับลมอยู่ตรงหัวเรือ อากาศดีจริงๆ แดดร้อน แต่ลมเย็น

ดำเหรอ…เฮอะ…….ยังขาวอยู่เยอะทีเดียว ไม่กลัวดำอยู่แล้ว

งานนี้ไม่มีครีมกันแดดเลยครับ เหนียวตัวเปล่าๆ

แขนยาวขายาวก็ไม่ต้อง

มีหมวกพอ เพราะหนังหัวโดนยูวีมากๆทำให้ผมร่วงนั่นเอง ไม่ได้กลัวหัวดำ

ซักพักใหญ่ๆก็ถึงท่าเรือเกาะสีชัง ทางเจ้าหน้าที่เราก็เตรียมสกายแล็ป ไว้พร้อมเสร็จสรรพ

โดยปกติเห็นว่า วันหยุดจะหาไม่ได้เลยเพราะคนมาเยอะ

 

จากนั้นก็ซิ่งสกายแล็ปแข่งกันขึ้นเขาไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่

  

เพราะเริ่มรู้สึกว่า เด๋วจะไม่มีหลักฐานว่ามา เอาเป็นว่า เราควรหาคนที่มีกล้องแล้วไปด้วยกัน

เฮ้ย…บอย รอหน่อยเซะ (รูปจารุภัทรจึงมีมากมาย อยู่ในกล้องบอยบอยผู้นี้แหละ)

จากวิวบนเขาจะเห็นว่า ท่าเทียบเรือเกาะสีชังนี่ เป็นอีกท่าสำคัญทีเดียว

เรือสินค้าเข้าเพียบเลย และเห็นว่าเยอะขึ้นเรื่อยๆ เพราะเรือสินค้ามันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

จึงเข้าท่าเรือกรุงเทพไม่ได้ และต้องมาถ่ายสินค้ากันที่นี่

ลงจากเขาเราก็ขึ้นเขาต่อ ไปที่จุดชมวิว…..อะไรซักอย่าง

ไม่ถ่ายรูปครับ เพราะกินข้าวกันที่นี่ด้วย 

หิวตาลายแล้วตอนนั้น วิวเวิวไม่สนใจ มุ่งความสนใจไปอาหารอย่างเดียว

อาหารที่ร้าน ณ จุดชมวิว(เขาขาดมั้ง) อร่อยมาก ยกเว้นต้มส้มครับ

เจ้าของร้านมาถามจะเอาอะไรเพิ่มรึเปล่า เอาต้มส้มเพิ่มไม๊(สงสัยจะภูมิใจ)

ดันปากไวตอบไป เอาครับ แต่เอาต้มส้ม นี่มันต้มหวาน ไม่มีเปรี้ยวเล๊ยยยยยย

เจ้าของร้านเดินหนีไปเลย โกรธเปล่าวะเนี่ยะ ช่างเหอะ……

หลังจากอิ่มหนำสำราญเบิกบานใจกับอาหารมื้อใหญ่ วิวสวย ลมเย็น

เราก็ไปกันต่อที่พระราชวัง…….(อะไรซักอย่างซึ่งจำชื่อไม่ได้แล้ว -*- )

ตรงนี้ เขาจัดมังคุดเทศ มาบรรยาย แยกเป็นกลุ่มๆ ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนชั้นประถมปลาย

สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูชื่อเกตุ จะมาทำหน้าที่มังคุดเทศ พาพี่ๆเยี่ยมชมพระราชวัง……แห่งนี้……บลาๆ

ครับสวัสดีครับ พี่ชื่อ จารุภัทร ก็จะมาเป็นละมุดเทศ ให้น้องๆพาเยี่ยมชมพระราชวังแห่งนี้ 

พร้อมทั้งถามคำถามมากมาย มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง อยากรู้บ้าง ไม่อยากรู้บ้าง 

แม้วันนี้อากาศจะร้อนมากมาย แต่พี่ก็หวังว่าน้องคงจะไม่ใช้อารมณ์กับพี่นะครับ บลาๆๆๆ

คำถามแรก ทำไมน้องจึงดำเยี่ยงนี้คะ

(สัด…ถามทำมะเขือทำไมคะ) ครือวร่า…ช่วงก่อนตอนเหลืองอาละวาด

หนูก็เป็นชาวเอเชียจัดเป็นพวกผิวเหลือง หนูไม่อยากถูกหาว่าเป็นพวกสีเหลือง

ก็คิดอยู่ว่าเอาไง ครั้งแรกว่าจะเปลี่ยนสีเป็นเหมือนฝรั่งตากแดด พี่เคยเห็นไม๊ ผิวเขาจะสีแดง

แต่ช่วงนี้แดงดันอาละวาดอีก เลยต้องเปลี่ยนแนว

ชั่งใจอยู่ว่าจะขาวเหมือนเกาหลี แต่ก็แอบยาก

พอดีรู้จักโครงการ นปร แล้วมีพี่คนนึงเห็นว่าชื่อ BB เขามีผิวสีที่งดงามเป็นธรรมชาติ แล้วก็มั่นใจมั่กมาก

หนูเลยคิดว่า เอาวะ สีนี้แหละ ก็เลยโยนครีมกันแดดทิ้งไป แล้วก็ได้สีนี้มา

ปล.หวังว่าสีนี้คงไม่ถูกยึดไปอีก ในกรณีการชุมนุมครั้งต่อๆไปนะคะ (พอใจไม๊คะพี่)

พี่ชมวิวเถอะค่ะ

ครับๆได้ครับน้อง….อิ อิ อิ 

ว่าแล้วก็เดินชมวังครับ

       

  

เดินจนเหนื่อยใช้ได้ครับ เพราะวังนี้มีพื่นที่กว่าสองร้อยไร่เลยทีเดียว

และมันร้อนและเหนื่อยหากเดินกันเป็นจริงเป็นจัง

ในนั้นก็จึงมีเรือนหนึ่ง เป็นร้านเครื่องดื่ม น้องเขาเรียกสั้นๆว่าเรือนเขียว

 

หลังจากนั่งพัก สั่งเครื่องดื่มมาดับกระหายกันจนน้ำแข็งเขาหมด(ก็ไปกันเกือบห้าสิบคน)

ก็ไปเดินเที่ยวและถ่ายรูปกันต่อ

  

ตรงสะพานที่ยื่นไปในทะเลนี่ มีกลุ่มสาวๆมาถ่ายรูป แอ็คท่าปานถ่ายปกนิตยสารกันกลุ่มใหญ่เลยทีเดียว

และมีประเภทแฟนกันมากันก็หลายคู่ เดินจูงมือ กระหนุงกระหนิง 

โอ๊ยยยย………..หมั่นใส้ไอ่โจว๊อยยยยยย(เกี่ยวไรกะมันล่ะ อิ อิ)

เลยสะพานนี้ไปซักหน่อยก็จะมีพิพิธพัณฑ์สัตว์น้ำ

ก็เล็กๆอะครับ แต่แอร์เย็นฉ่ำ ได้รีเฟรชหลังเดินตากแดดอากาศร้อนๆได้เป็นอย่างดี

หลังจากเยี่ยมชมพิพิธพัณฑ์ ก็ได้เวลาเล่นน้ำ

พวกเรากระโดดขึ้นสกายแล็ป ซิ่งขึ้นเนา ข้ามมาที่หาดอีกฝั่งของเกาะ

ทะเลๆๆๆๆ วู๊ววววววว

จารุภัทร ตื่นเต้นอยู่คนเดียวประสาคนภูเขา เห็นแต่ทะเลหมอก

พอถึงหาด คนอื่นก็ไปหาที่นั่ง สั่งอะไรมากิน จารุภัทรก็โยนกระเป๋าฝากพี่ๆ ก็วิ่งปุเลงๆลงน้ำไป

ดำผุดดำว่ายได้ซักพัก

หันไปหันมา

ที่นี่ไม่มี ญี่ปุ่นเกาหลีเลยอะ ไรวะเนี่ยะ

ฝรั่งก็พอมี แต่ก็ไม่เยอะ

คนไทยไปเที่ยวก็พอสมควรนะ แต่อยู่บนเตียงผ้าใบซะส่วนใหญ่ ไม่ค่อยลงน้ำ

นี่วันหยุด หน้าร้อน ต้องถือว่าสงบไม่พลุกพล่านเลยทีเดียว

ส่วนน้ำทะเล ก็เค็มได้มาตรฐาน…..ไม่ช่าย 

ก็ใสใช้ได้ครับ หากเอาไปเทียบหาดกับฝั่งแผ่นดิน น้ำที่นี่ใสมากเลยทีเดียว

แต่ถ้าเทียบกับเกาะแถว กระบี่ พังงา นู้นใสกว่า

ก็แน่นอนอยู่แล้ว

ที่แน่ๆ หากจะเล่นน้ำ เอาแบบ น้ำใส ใกล้สุดก็ต้องที่นี่แหละครับ

ผมชอบ ทะเลที่นี่สะอาดดี หาดก็สะอาดดี

สรุปภาพรวม ดีมาก 

อีกซักอาทิตย์ สองอาทิตย์ นั่งรถมาใหม่ดีกว่า มาเช้าเย็นกลับ ชิลๆ

ลอยคอคนเดียวซักพัก

อืมมม………..เขาทำไรกันวะ เลยขึ้นจากน้ำไปดู

พวกที่ไปด้วยกัน เขาก็หาเตียงผ้าใบ นั่งๆนอนๆ

ผู้หญิงส่วนหนึ่งก็นวดเท้า หลับสบาย

อีกส่วนก็สั่งส้มตำปูม้า ยำวุ้นเส้น ปลาหมึกย่าง หอยนางรม และกระเพราหมูจานใหญ่( -*- ต้องถ่อมากินกันถึงนี่เลยทีเดียว)

ผู้ชายก็ตั้งวงกินเบียร์

ไม่มีพวกเล่นน้ำเลยเว้ย

แล้วก็เจอเหยื่อ พี่คนนึงเขาพาลูกไปด้วย 

มามะไปเล่นน้ำกะอาป่าว ผมชวน

แม่เขาบอกไปสิลูก แล้วก็เช่าห่วงยางขนาดกลางให้หนึ่งอัน

น้องเขาก็กลัวๆกล้าๆไม่ยอมลงซักที เดินลงไปลึกตาตุ่มแล้วก็วิ่งขึ้นหาด

จดๆจ้องๆไม่ลงซักที ไอ่เราก็รออยู่ เอาไงวะ

ว่าแล้วก็ลากลงไปกินในน้ำ เอ๊ย………อุ้มลงน้ำ สิ้นเรื่องสิ้นราว โยนโครมลงน้ำไป

หลังจากนั้นน้องเขาก็วิ่งขึ้นฝั่ง และไม่ยอมลงมาอีกเลย

อ้าว…..ไรวะ เลยขึ้นไปตาม ปากดบอกว่าไม่ลงละ มันแสบตา 

บ๊ะน้ำทะเลนะ คิดว่าน้ำสระหรือไร

ว่าแล้วก็ลงน้ำไป เล่นคนเดียวก็ได้วะ ส่วนห่วงยางก็เสร็จโจร ยึดไว้เป็นประกัน ก็แม่เขาจ่ายตังไปแล้วนี่จะคืนเลยก็ใช่ที่

นอนพาดห่วงยาง ลอยคออยู่ในทะเล คลื่นตีไปทางนู้นทีทางนี้ที

สบายดีเหลือเกิน

คลื่นซัดเข้ามาใกล้ฝั่งเมื่อไหร่ ก็เตะเท้าวาดแขน พายออกทะเลไป ด้วยท่าหมาบ้าง ท่ามิชชันนารีบ้าง(ว่ายยังไงวะเนี่ยะ… -"-)

ลอยคออาบแดดโต้คลื่น อยู่ร่วมสองชั่วโมง

ก็มีคนมาเรียกบอกว่าจะกลับละนะ

เฮ้อ……..กำลังสบาย พอเริ่มเย็นก็เริ่มมีคนลงน้ำมากขึ้น บ้างก็มาเป็นคู่ 

ช่างน่ารักเสียจริง กระหนุงกระหนิง รักกัน …………  แม่งหมั่นใส้ไอ่โจอีกละ (เก่วไรมันล่ะเว๊ย……..)

พวกพี่ๆเขาเริ่มเก็บของกันละ ก็ได้เวลาไปอาบน้ำ

มากันเกือบห้าสิบคน 

เล่นน้ำเป็นจริงเป็นจัง คนเดียว คือฉันเอง

ครั้งแรกเขาจะพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ช่องเขาขาด

แต่พวกเราลงความเห็นแล้วว่า กลับเลยดีกว่า น่าเสียดายมาก 

เพราะฉันค้านเขาคนเดียว อยากดูพระอาทิตย์ตกทะเลอะ น้ำทะเลจะระเหยไม๊

แล้วเราก็มุ่งหน้าไปลงเรือ

ขึ้นเรือ จากลา แสงสุดท้าย ณ สีชัง

พอเรากลับมาถึงฝั่งได้ ก็มืดพอดี

และมีมติ กลับกรุงเทพทันทีไม่มีแวะที่ไหน

โดยมีมติจารุภัทรผู้เดียวให้แวะหนองมน……แพ้ไป

 

ขึ้นรถได้ ฝั่งชายก็กินเหล้าตามประสา

ฝ่ายหญิงก็เกะตามประสา

จารุภัทรก็หลับตามประสาจารุภัทรเช่นกัน

จากลากันไป

แต่ยังประทับใจอยู่

น้องคนนั้น ที่มากับแฟน เธอช่างน่ารัก

แอบถ่ายมาได้แต่ด้านหลัง

ถ่ายด้านหน้ากลัวแฟนเธอจะต่อยเอา 555

ไม่ช่ายยยยยยย

ชอบเกาะสีชังละครับ

หากมีเวลาจะไปใหม่ 

ไม่ไกลเท่าไหร่ พอไปได้ ขำๆ

เหนื่อยจัง ตังอยู่ครบ อิ อิ อิ

จบวันเสาร์ไปด้วยความสุข(ถ้า……………….)

ปล. เกือบเพอร์เฟคละ

ถ้าไม่กลับมาเจอเดชไอ้เสื้อแดงอาละวาด -*-

ทำให้กลับบ้านไม่ได้ เสียเวลาไปกว่าสี่ชั่วโมง บัดซบจิงๆ